Το βακτήριο Ureaplasma urealyticum. Είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο το ουρεόπλασμα; Πόσο επικίνδυνο είναι;

Συντάκτες: Κλεοπάτρα Ζουμπουρλή, μοριακή βιολόγος, Αγάθη Σγούρου, βιοπαθολόγος, medlabnews.gr

Τα μυκοπλάσματα είναι οι μικρότεροι ζώντες οργανισμοί,περιλαμβάνουν περισσότερα από 150 είδη και εμπλέκονται στην αιτιοπαθογένεση πληθώραςδιαταραχών. Μέλη της οικογένειας των μυκοπλασμάτων είναι τόσο το M. hominis όσοκαι το U. urealyticum. Οι μικροοργανισμοί αυτοί μολύνουν την ουρογεννητική περιοχήενός μεγάλου ποσοστού των σεξουαλικά ενεργών ανδρών και γυναικών (έχουν αναφερθείποσοστά που υπερβαίνουν το 50% του πληθυσμού), και δύνανται να προκαλέσουν ουρηθρίτιδα,σαλπιγγίτιδα, ενδομητρίτιδα και χοριοαμνιονίτιδα (κατά την εγκυμοσύνη). Επιπλέον,ενοχοποιούνται για περιπτώσεις ανδρικής και γυναικείας υπογονιμότητας, πρόωρης κύησηςκαι αποβολής. Τα Mycoplasma hominis και Ureaplasma urealyticum κατά τηντελευταία 25ετία έχουν συσχετισθεί με μια πληθώρα κλινικών καταστάσεων όπως ηγέννηση νεογνών με μικρό βάρος γέννησης, αυτόματες αποβολές, γέννηση νεκρώνεμβρύων, επιλόχειες (δηλαδή μετά τον τοκετό - στη λοχεία) λοιμώξεις,χοριοαμνιονίτιδα, υπογονιμότητα και φλεγμονώδη πυελική νόσο.

Tο ουρεόπλασμα είναι τόσο συχνό, ώστε το βρίσκουμεπερίπου στο ένα τρίτο (30%) όλων των νεογέννητων κοριτσιών! Μετά την εφηβεία, ηπροσβολή από ουρεόπλασμα συμβαίνει κυρίως μέσω σεξουαλικών επαφών.

Μύθος ότιτο ουρεόπλασμα σχετίζεται με την υπογονιμότητα

Σεσειρά μελετών, το ουρεόπλασμα απομονώθηκε στο ίδιο ποσοστό, τόσο στα γόνιμα όσοκαι στα υπογόνιμα ζευγάρια. Οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν πως ελλείψειστοιχείων, η αναζήτηση ουρεοπλάσματος ή άλλου μυκοπλάσματος στα πλαίσιαδιερεύνησης της υπογονιμότητας, δε θεωρείται απαραίτητη.

Μύθος ότιτο ουρεόπλασμα σχετίζεται με αποβολές

Τοουρεόπλασμα έχει ενοχοποιηθεί ήδη από τη δεκαετία του 1960 για αυτόματεςαποβολές στις έγκυες (επειδή βρέθηκε σε υλικό αποβολών).

Εάνμελετήσει κανείς προσεκτικά τη διεθνή βιβλιογραφία, θα διαπιστώσει πως ταστοιχεία που συσχετίζουν το ουρεόπλασμα με τις αποβολές παρουσιάζουν πολλάτρωτά σημεία.  Το να προσβληθεί ένα τελειόμηνο νεογνό από ουρεόπλασμα (ή άλλομυκόπλασμα) κατά τη διάρκεια του τοκετού από την επαφή του με τον κόλπο τηςμητέρας, δε θεωρείται γενικά ως αιτία πρόκλησης.σοβαρής λοίμωξης, τουλάχιστονστα περισσότερα νεογνά.

Τοουρεόπλασμα πολλές φορές συμβιώνει με τον άνθρωπο, χωρίς να προκαλεί βλάβες.Ωστόσο σε ευαίσθητα άτομα προκαλεί μία ποικιλία κλινικών συνδρόμων καιλοιμώξεων Το ουρεόπλασμα δεν προκαλεί σοβαρές λοιμώξεις.

Διάγνωση

Δειγματοληψία

Η εξέταση μπορείνα γίνει σε κολπικό-τραχηλικό υγρό, οφθαλμικό υγρό, αίμα, σπέρμα, ούρα, ιστό περιόδουκαι αμνιακό υγρό.

Προσδιορισμός

Τοεργαστήριο μπορεί με τη μέθοδο της ποσοτικής PCR να ανιχνεύσει με μεγάληευαισθησία > 95% την ύπαρξη του βακτηρίου Ureaplasma urealyticum στοδείγμα.

ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΕΝΙΚΩΣ

Ηχρήση προφυλακτικού ελαττώνει τη συχνότητα εμφάνισης διαφόρων σεξουαλικώςμεταδιδόμενων νόσων, γονόρροιας, ουρεοπλάσματος και πυελικής φλεγμονής.

Η εκρίζωσητου ουρεοπλάσματος από το κατώτερο γεννητικό σύστημα (κυρίως από τον κόλπο)είναι δύσκολη. Αιτία γι’αυτό είναι το ότι το όξινο pH του κόλπου αδρανοποιεί τααποτελεσματικά αντιβιοτικά όπως η ερυθρομυκίνη. Πάρα ταύτα, σε επίμονεςκαταστάσεις που δεν ανταποκρίνονται σε τετρακυκλίνες, πρέπει να εφαρμόζεταιαγωγή με ερυθρομυκίνη ή κινολόνες.

Βιβλιογραφία

Novak's Gynecology: Jonathan S. Berek, 2002 by Lippincott Williams &Wilkins